Opracowanie aneksu opiera się na przekształceniu ikonicznych dzieł renesansowych oraz tych, które posiadają charakterystyczne cechy tej epoki, w abstrakcyjne kompozycje wyłaniające się z mroku. Praca nosi tytuł „Serenissima”, co po włosku oznacza „najjaśniejsza”, będąc jednocześnie historycznym określeniem Wenecji. Nazwa ta została wybrana celowo, aby podkreślić kontrast między jasnymi barwami, które wyłaniają się z ciemności, oraz aby nawiązać do Wenecji, miasta znanego jako „La Serenissima”. Wenecja była jednym z głównych ośrodków rozwoju renesansu, miejscem, gdzie sztuka i kultura kwitły, przynosząc na świat jedne z najwspanialszych dzieł w historii ludzkości. 

Poprzez abstrakcyjne interpretacje renesansowych arcydzieł, praca „Serenissima” oddaje hołd jasnym, żywym kolorom i dynamicznym formom, które przełamują mrok. Wyłaniające się z ciemności kształty i barwy symbolizują narodziny nowego spojrzenia na sztukę, podobnie jak renesans, który w XIV wieku był rewolucją w stosunku do poprzedzających go epok. Renesans przyniósł ze sobą odrodzenie zainteresowania klasycznymi ideałami piękna, harmonii i proporcji, które stały się fundamentem dla nowoczesnej sztuki. 

„Serenissima” nie tylko czerpie inspirację z estetyki renesansu, ale również eksploruje głębsze, filozoficzne aspekty tego okresu. Renesans był epoką odrodzenia nie tylko w sztuce, ale także w myśli humanistycznej, która kładła nacisk na wartość jednostki i jej zdolność do tworzenia i odkrywania. Abstrakcyjne kompozycje wyłaniające się z mroku w „Serenissimie” odzwierciedlają tę odnowioną wiarę w moc ludzkiej kreatywności i innowacji. 

Praca ta jest także wyrazem hołdu dla samej Wenecji, miasta, które przez wieki pozostawało symbolem świetności kultury i sztuki. Poprzez abstrakcyjne formy i intensywne barwy, „Serenissima” nawiązuje do weneckiego malarstwa, znanego z bogactwa kolorów i dramatycznych kontrastów światła i cienia. Wyłaniające się z mroku elementy kompozycji mogą być postrzegane jako metafora dla wiecznego blasku Wenecji, który nigdy nie gaśnie, pomimo upływu czasu i zmieniających się epok. 

W ten sposób „Serenissima” staje się nie tylko artystycznym eksperymentem, ale również refleksją nad dziedzictwem renesansu i jego trwałym wpływem na współczesną sztukę. Poprzez przekształcanie renesansowych arcydzieł w nowoczesne, abstrakcyjne formy, praca ta zachęca do ponownego spojrzenia na przeszłość i odkrywania w niej nowych, inspirujących perspektyw.